Izenburua: Azpimarrak
Idazlea: Nerea Balda
Argitaletxea: Erein
Urtea: 2023
Selvak ama izan nahi du, baina ezusteko batek kolokan jarri dio erabakia. Autobusean, liburu bat topatu du, azpimarrez beteta, eta horren bitartez aurkitu du Andreu, gaztetan ezagutu zuen mutila. Punta s’Arenellako itsasargia da bien abiapuntua; iraganera gerturatu ditu, eta, halaber, elkarren zalantza eta minetara.
Estilo zuzena eta trinkoa darabil Baldak Azpimarrak eleberri laburrean; samurki aurkeztu dizkigu pertsonaien joan-etorriak eta bizitzaren garratzak jarri dizkien oztopoak; biak ala biak ulerberak eta gogoangarriak egingo zaizkio irakurleari, eta, liburua amaitzean, nekez askatu nahiko ditu.
Liburu interesgarria Nerea Baldaren hau. Selvaren eta Andreuren bikote bizitzak, bakoitza bere aldetik, eta haien artean berriki sortutako harremana, nahiz eta aspaldi-aspaldian elkar ezagutu.
Oso azkar irakurtzen da, elkarrizketa asko dituelako, eta inoiz ez du galtzen interesa. Hala ere, katalanezko hainbeste esaldik pixka bat zaildu dute irakurketa. Egia da gehienetan ulergarriak direla esaldiak, baina ez zuen ezer kostatzen itzulpena jartzea oin-ohar gisa.
Amaiera, ordea, irekiegia iruditu zait. Istorioko gauza asko zintzilik geratu dira eta irudi zait arrapaladan amaitu nahi zuela Nereak eta horrela utzi duela istorioa.
Baina, nahiz eta hori hala izan, gomendagarria da liburu hau.
Nerea Baldaren bigarren eleberria da. Lehenengoaz (‘Atzerrian’) oso oroitzapen ona daukat, hizkuntzez, atzerriko bizitzaz, irakurketa-klubez hitz egiten baitzuen.
‘Azpimarrak’ izeneko lan honetan egileak argumentua eta herrialdea aldatu ditu. Oraingoan idazleak Bartzelonan eta Puntas ‘Arenellan kokatzen du istorioa eta bi pertsonaia nagusik ospitale batean lan egiten dute. Nerea Baldak, ordea, maitasunaren eta desamodioaren gaia azpimarratzen du.
Liburua bost olerkari katalan aipatuz hasten da: lau gizon eta emakume bat. Harritu eta gustatu egin zitzaidan, Katalunian idatzitako olerkia asko gustatzen baitzait.
Oso originala iruditzen zait istorioa bi lagunek kontatzea: Oihanak eta Andreuk. Ez dago narratzaile bakar bat ia nobela guztietan bezala, bi baizik, eta bakoitzak bere moduan kontatzen ditu gertaerak. Azpimarratuko nuke, halaber, nobela Katalunian garatzen denean, esaldi batzuk katalanez agertzen direla, eta horrek, nire ustez, hizkuntza aberasten du.
Nerea Baldak hizkuntza erraza eta zuzena darabil, irakurlea berehala erakartzen duena, baita edukia ere: liburuei ematen dien garrantzia, bakardadeari gorazarre egitea ere bai; horrela, 140. orrialdean honakoa irakur dezakegu: “Bakardade guztiak ez dira gaiztoak. Bakardadea ere ikasten da”.
Azkenik, harremanak ulertzeko gisa libre eta ez-konbentzionala aipatuko nuke. Horregatik guztiagatik, merezi duen liburua da.